Το ΠΑΣΟΚ 2,5 χρόνια τώρα κατάφερε να αυξήσει τις δυνάμεις του κατά 50%. Σήμερα, 15 χρόνια μετά, είναι δεύτερο κόμμα στην περιφέρεια και πρώτο σε δύο νομούς. Εκκινώντας από την εκλογή του Προέδρου μας, Νίκου Ανδρουλάκη, τον Δεκέμβριο του 2021, με τη συμμετοχή χιλιάδων πολιτών, προχωρήσαμε σε ανασύνταξη των οργανώσεων μας από άκρη σε άκρη της χώρας, με σταθερά ανοδική πορεία σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, από τις 5 που είχαμε μέσα σε 2 χρόνια.

Όλοι ρωτούσαν πριν τις εθνικές εκλογές «με ποιον θα πάτε». Αυτό δε συμβαίνει πια. Η φωνή του ΠΑΣΟΚ ακούγεται ξανά και λαμβάνεται υπόψη ως η σοβαρή, αξιόπιστη αντιπολιτευτική δύναμη.

Παρόλα αυτά από το αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών εκλογών, όλοι θα θέλαμε κάτι περισσότερο. Όμως η ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών χρειάζεται σκληρή δουλειά, συνέπεια, υπομονή και σοβαρότητα. Πλέον μπήκαν οι βάσεις για να πετύχουμε το επόμενο χρονικό διάστημα, ακριβώς αυτό. Η απόδειξη βρίσκεται εδώ, μπροστά μας και μόνο που γίνεται αυτή η συζήτηση όταν 10 χρόνια πριν, δεν ξέραμε εάν θα καταφέρουμε να μπούμε στη Βουλή.

Το βράδυ των ευρωεκλογών βρεθήκαμε αντιμέτωποι με συμπεριφορές απαξίωσης όποιας προσπάθειας έχει γίνει εδώ και 2,5 χρόνια. Μοναδικό αποτέλεσμα αυτών των συμπεριφορών ήταν να μην συζητηθεί καθόλου το κύριο μήνυμα των εκλογών, αυτό της συντριπτικής αποχής. Μήνυμα που μας αφορά φυσικά όλους.  Το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός έδωσε στη ΝΔ 28%, η ραγδαία φθορά της κυβέρνησης, επίσης «εξαφανίστηκαν» από τον δημόσιο διάλογο. Αντί αυτού βρέθηκε στο επίκεντρο το ΠΑΣΟΚ και ο Πρόεδρος, Νίκος Ανδρουλάκης.

Αξιακά και ιδεολογικά οφείλουμε να προχωρήσουμε στις εσωκομματικές εκλογές που πρόωρα ήρθαν, διασφαλίζοντας την ενότητα του Κινήματος και βάζοντας τέλος στην εσωστρέφεια, όπως αυτή ξαφνικά προκλήθηκε, άκαιρα και ακατανόητα. Δύσκολα δικαιολογείται με βάση την κοινή λογική τουλάχιστον, το να προχωράμε σε διαδικασία εκλογής  Προέδρου, στη μέση της θητείας του νυν Προέδρου.

Παρόλα αυτά, οι κρίσεις γεννάνε ευκαιρίες. Σπάσαμε πια την «παντοκρατορία» της ΝΔ στον εκλογικό χάρτη. Η κυβέρνηση δεν επιδεικνύει την παραμικρή βούληση εδώ και καιρό να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού. Ακρίβεια, αισχροκέρδεια, διάλυση του κοινωνικού κράτους, απαξίωση της δημόσιας υγείας και παιδείας, στεγαστικό ζήτημα, κατακρεούργηση των δικαιωμάτων των πολιτών, διάλυση του κράτους δικαίου. Οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις απέναντι σε αυτήν την κυβέρνηση, αποτελώντας μια στιβαρή αντιπολίτευση. 

Πετύχαμε πολλά, διασφαλίζοντας την ενότητα του Κινήματος, ανανεώνοντας το πολιτικό μας προσωπικό, ενισχύοντας την πολιτική μας αυτονομία, μακριά από συμφέροντα, τυχοδιωκτισμούς και παιχνίδια παρασκηνίου.

Όλα εκείνα δηλαδή που έφερε από την πρώτη στιγμή στο προσκήνιο ο Νίκος Ανδρουλάκης, κάνοντας πράξη ό,τι έχει πει δημόσια.

Με τον Νίκο Ανδρουλάκη, λοιπόν, γιατί είναι σπλάχνο της ελληνικής κοινωνίας, δε λειτούργησε ποτέ με γνώμονα το προσωπικό του συμφέρον ή το κομματικό και αυτό αποδεικνύεται από όλο του τον βίο. Διάλεξε τον δύσκολο δρόμο που καλείται κάθε γενιά να διαβεί για να επιβιώσει και να σταθεί στα πόδια της. Αυτό πληρώνεται δυστυχώς πολλές φορές. Το γεγονός ότι δεν είναι κάποιος πλούσιος γόνος, αλλά είναι ένας από όλους εμάς που αγωνίζεται με εντιμότητα, ηθική και δικαιοσύνη. Το να ηγείται λοιπόν της δημοκρατικής παράταξης ένας άνθρωπος έντιμος, δίκαιος και ηθικός αποτελεί βαθιά πολιτική επιλογή γιατί για να αλλάξουμε τον τόπο προς το καλύτερο για τους πολλούς, για να είμαστε η φωνή της προόδου, της ανθρωπιάς, της αξιοπρέπειας, της αξιοκρατίας πρέπει να ξεκινήσουμε επιλέγοντας το παράδειγμα που θέλουμε να υπηρετήσουμε.