Θωμη, Χρύσα, Αναστασία, Ιφιγένεια… Αν ήταν μαζί μας, σήμερα θα γιόρταζαν κι αυτές.

Σε αυτά τα κορίτσια ανήκει ο σημερινός εορτασμός και ο διαρκής αγώνας. Γι’ αυτά τα παιδιά, για όσες και όσους έχασαν άδικα τη ζωή τους στα Τέμπη, διαδήλωσαν εκατοντάδες χιλιάδες σήμερα. Απαιτώντας μια χώρα που δεν “πάει κι όπου βγει”, αλλά προστατεύει τα παιδιά της επιτέλους. Αλλά και μια χώρα που θα εγγυάται ουσιαστικά την εμφυλη ισότητα παντου. Από τα ισότιμα δικαιώματα στην εργασία μέχρι ένα αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο που θα λειτουργεί αποτρεπτικά για φαινόμενα εμφυλης βίας.

Μέχρι να γίνουν αυτά πράξη, μέχρι να αλλάξει κάτι σ’ αυτήν τη χώρα, έχουμε χρέος να είμαστε μπροστά στον αγώνα. Έχουμε χρέος να είμαστε στον δρόμο και να διεκδικούμε.